Author: samvelavetisyan

Հանդիպում մառդու իրավունքների պաշտպանի գրասենյակի աշխատակցի հետ

Հատուկ հյուր ՝ Իվետա Շահբազյան
Օր՝ հունվարի 25 13։00-14։00
Վայրը՝ Մխիթար Սեբաստացի կրթահամլիրի Քոլեջ / Անդրանիկի 92/1 /, Վերնատուն
Թեմա՝ <<Երեխաների իրավունքներ>>

Ես պաշտպանված կլինեմ, եթե իմանամ իմ իրավունքները և թույլ չտամ դրանք ոտնահարել, ինչպես նաև հարգեմ դիմացինիս իրավունքները։

Մենք ուսանողների հետ շատ ենք քննարկել մեր իրավունքները, փորձել հասկանալ որքանով է հասարակությունը ծանոթ իր իրավունքներին և ինչ գործոններ են ազդում մեր իրավունքների անտեսման, ոտնահարման վրա։

Այսպիսով՝ կհանդիպենք Մարդու իրավունքի պաշտպանի գրասենյակի աշխատակցի՝ Իվետա Շահբազյանի հետ և կքննարկենք երեխաների իրավունքը, իրավունքը հայ հասարակության շրջանում, իրավունքի պաշտպանությունը պետության կողմից և այլ հարցեր, որոնք հետաքրիր են ուսանողներին։

Նախապատրաստական աշխատանք
Նախապես ուսումնասիրել Երեխաների իրավունքները, երեխաների իրավունքները պաշտպանող կառույցներն ու կազմակերպությունները և կազմել կառուցողական և գրագետ հարցեր։ Ինչպես նաև կապ հաստատել Մարդու իրավունքների պաշտպանի գրասենյակի աշխատակցի հետ և հրավիրել քննարկման։ 

Հղումներ
Երեխայի իրավունքի իրական և փաստաթղթային դրսևորումները
ՄԱՆԿԱՏԱՆԸ ԵՐԵԽԱՆԵՐԻՆ ԾԵԾՈՒՄ ԵՆ, ՆՎԱՍՏԱՑՆՈՒՄ. ԻՆՉՈՒ՞ Է ԴԱ ՀՆԱՐԱՎՈՐ

Հատուկ հյուր՝ Սոսե Թուխարյան
Օր՝ հունվարի 20
Վայր՝ Մխիթար Սեբաստացի կրթահամլիրի Քոլեջ / Անդրանիկի 92/1 /
Թեմա՝ <<Հայաստան-Գերմանիա երկրների օրենքներ>>

Հանդիպում- քննարկում Փաստաբանական Գրասենյակի անդամ Սոսե Թուխարյանի հետ, ով վերջերս է վերադարձել Գերմանիայում ՝ մագիստրոսական կրթությունը ստանալուց հետո։

Սոսեն կխոսի երկրների տարբերությունների մասին իրավական տեսանկյունից։ Զուգահեռներ կանցկացնենք Հայաստանում և Գերմանիայում գործող օրենքների մասին։

На улица

Я студент-иностранец. Меня зовут Сем. Я приехал из Ганы. А это мой друг Али. Он приехал из Иордании. Я учусь в университете. Али тоже учится в университе. Сейчас я и Али живём в городе Сумы. Сумы – это украинский город. Он не очень большой, но зелёный и красивый. Я люблю маленькие улицы, реку Псёл, центр и, конечно, наш университет и наше общежитие. Я люблю ходить в кинотеатр “Дружба”. Кинотеатр находится на проспекте Тараса Шевченко. Преподаватель рассказывал, что Тарас Шевченко – это известный украинский поэт. В центре есть памятник Шевченко. Я и мои друзья видели его. Это очень большой и красивый монумент. Там всегда лежат цветы. Вот наша остановка. Мы ждём троллейбус. Мы хотим возвращаться в общежитие

Ես օտար ուսանող եմ։Իմ անունը Սեմ է։ես եկել եմ Գանիից։Իսկ սա իմ ընկերն է Ալին։Նա եկել է Իորդանիայից։Ես սովորում եմ ունիվեսիտետում։Ալին նույպես սովորում է ունիվեսիտետում։Հիմա ես և Ալին ապրում ենք քաղաք Սումիում։Սումին Ուկրանիական քաղաք է։Նա մեծ չէ,բայց կանաչ և գեղեցիկ։Ես սիրում եմ փոքր քաղաքը,Պսել գետը,կենտրունը,իմ ունիվեսիտետը և իմ հանրակացարան։Ես սիրում եմ գնալ ընկերության կինոթատրոնը։Կինոթատրոնը գտնվում է Տարասա Չեվչենկո փողոցում։ Կազմակերպիչը ասել է,որ Տարաս Չեվչենկոն հայտի Ուկրանիական գրող։Կենտրոնում կա Չեվչենկո հուշարձանը։Ես և իմ ընկերը տեսել ենք այն։Այն շատ մեծ է և գեղեցիկ մանումենտ։Այնտեղ Միշտ դրված են ծաղիկներ։Ահա մեր կանգառը։Մենք սպասում ենք տրոլեբուսին։Մենք արդեն վերադառնում հանրակացարան։

Дайте ответы на вопросы.

1. Откуда приехал Сем?

2. Откуда приехал его друг Али?

3. Где учатся Али и Сем?

4. Где сейчас живут Али и Сем?

5. Что Сем любит в городе Сумы?

6. Куда он любит ходить?

7. Где находится кинотеатр “Дружба”?

8. Кто Тарас Шевченко?

9. Где находится памятник Шевченко?

10. Что ждут студенты?

11. Почему они ждут троллейбус?

урок

Вот наша аудитория. А это мои друзья. Они
иностранные студенты.
Сейчас урок. Мы изучаем русский язык.
Сначала мы учим русские звуки и буквы. Мы
читаем, пишем, говорим по-русски, но медленно
и ещё не очень хорошо.
Сейчас мы пишем и переводим
русские слова. Это очень трудно.
Преподаватель читает слова, а мы
повторяем. Потом преподаватель
спрашивает, а мы отвечаем. Сначала
отвечает Жан. Мы слушаем, как он отвечает. Он отвечает хорошо:
правильно и быстро. Потом отвечает Аммар. Он говорит по-русски
ещё не очень хорошо.
Потом мы пишем упражнения и читаем новый текст
“Друзья”. Текст большой и сложный. Сначала текст читает
преподаватель, а мы слушаем. Потом текст читает Жан. Он читает
громко и быстро. Дальше – Хасан. Он читает очень медленно.
Преподаватель говорит, что мы читаем правильно.
Вот и звонок. Перерыв. Сейчас мы будем отдыхать.

Ահա մեր լսարանը. Իսկ դա իմ ընկերներն են ։ Նրանք
միջազգային ուսանողներեն։
Հիմա դասն է ։ Մենք սովորում ենք ռուսերեն ։
Սկզբում մենք սովորեցնում ենք ռուսական հնչյուններ եւ տառեր: Մենք
կարդում ենք, գրում, խոսում ռուսերեն, բայց դանդաղ
եւ դեռ շատ լավ.
Այժմ մենք գրում եւ թարգմանում ենք
ռուսական բառեր. Դա շատ դժվար է ։
Դասախոս կարդում է բառեր, իսկ մենք
կրկնում ենք. Այնուհետեւ դասախոս
հարցնում է, իսկ մենք պատասխանում ենք ։ Առաջին
պատասխանում է Ժան. Մենք լսում ենք, թե ինչպես է նա պատասխանում. Նա պատասխանում է նաեւ:
ճիշտ եւ արագ. Հետո պատասխանում է Ամմարը։ Նա խոսում է ռուսերեն
դեռ շատ լավ.
Հետո մենք գրում ենք վարժություններ և կարդում նոր տեքստ
“Ընկերներ”. Տեքստը մեծ է եւ բարդ. Սկզբում տեքստը կարդում է
դասախոսը, իսկ մենք լսում ենք ։ Այնուհետեւ տեքստը կարդում Ժան. Նա կարդում է
բարձրաձայն եւ արագ. Նովոստի-Արմենիա” ։ Նա կարդում է շատ դանդաղ.
Դասախոսն ասում է, որ մենք ճիշտ ենք կարդում։
Ահա զանգը: Ընդմիջում. Հիմա մենք հանգստանալու ենք ։

Чья это аудитория? — Это наша аудитория.
Кто твои друзья? — Они иностранные студенты.
Что вы изучаете? — Мы изучаем русский язык.
Что вы сначала учите? — Сначала мы учим русские звуки и буквы.
Как вы читаете, пишете и говорите по-русски? — Мычитаем, пишем, говорим по-русски, но медленно и ещё не очень хорошо.
Кто читает, а кто повторяет слова? — Преподаватель читает слова, а мы повторяем.
Как отвечает Жан? — Он отвечает хорошо: правильно и быстро.
Как Аммар говорит по-русски? — Он говорит по-русски ещё не очень хорошо.
Что вы пишете и что вы читаете потом? — Потом мы пишем упражнения и читаем новый текст “Друзья”.
Как Жан читает текст? — Он читаетгромко и быстро.
Что говорит преподаватель?— что мы читаем правильно

Правда ли, что «русского медведя» придумали на Западе?

Правда ли, что «русского медведя» придумали на Западе?

В давние времена народы выбирали животное или птицу в качестве своего этнического символа. В Европе более двух веков бытует выражение «русский медведь» как символ русского народа и России. Однако в самой России медведь никогда в древности не олицетворял ни народа, ни страны, ни самого русского человека. Этот образ России родился в Англии по аналогии с известным в 17-ом веке выражением «германский медведь». Медведь в то время был символом не только города Берлина, но и части немецкого народа.

Выражение «русский медведь» не одно столетие используется в прессе Англии и Франции, сопровождая карикатуры и сатирические тексты. Первое изображение России в образе медведя было напечатано в 1737 г. в серии английских гравюр. Исследователи А. А. Россомахин, В. М. Успенский, Д. Г. Хрусталев, изучавшие эту тему в рамках проекта «Россия как медведь», подсчитали, что в течение следующих ста лет было выпущено более ста сатирических гравюр, на которых образ России представлен в виде медведя. Например, в английском журнале «Панч» во время Крымской войны
(1853-1856) Турция изображена в виде индюшки, которую душит в могучих объятиях русский медведь.

Казак изображался в Англии как медведь, например, на карикатуре 1828 г. «Высадка Великого медведя, или мусульмане в затруднительном положении».

Очевидно, что английские художники XVIII-XIX веков использовали изображение медведя, чтобы показать дикость, кровожадность или глупость России. Однако широкое использование этого образа на карикатурах, которые стали своеобразным мемом, зародило стереотип в языковом сознании иностранцев. Образ русского медведя используется до сих пор наряду с расхожим утверждением, что по Москве и сегодня бродят медведи.

В ХХ веке «русский медведь» был особенно популярен в американских СМИ. В период холодной войны, когда накал в отношениях между СССР и Западом был особенно велик, образ жестокого, кровожадного медведя широко использовалась западными СМИ как олицетворение политики СССР тех лет. Например, в 1980 году в популярном журнале «Reader’s Digest» вышла статья «Standing up to the Russian bear», содержащая «призыв противостоять русскому медведю».

Итак, Запад сыграл главную роль в становлении образа медведя как символа России. Уже в ХVI веке хозяин тайги появляется на картах как маркер России, а в XVIII веке в английских карикатурах представляет Россию как варварскую страну с агрессивной политикой.

Негативный образ России-медведя был воспринят в России с иронией и обращен в свою пользу. Например, в СССР медведя наделили привлекательной внешностью и сделали символом ХХII Олимпийских игр в Москве. Огромный воздушный шар в виде медвежонка появился на церемонии закрытия Олимпийских игр и улетел с футбольной арены Лужников в Москве. В начале XXI века медведь был выбран символом политической партии «Единая Россия».

Президент России В. В. Путин в одном из выступлений упомянул медведя и сказал, что Россия будет поступать на политической арене так, как считает нужным, не обращая внимания на угрозы и санкции со стороны США и Запада: «…хочу вам сказать, что медведь ни у кого разрешения спрашивать не будет. Вообще, он считается у нас хозяином тайги и не собирается, я знаю это точно, куда-то переезжать в другие климатические зоны, ему там неуютно. Но тайги он своей никому не отдаст».

А как Вы воспринимаете медведя? Стоит ли поддерживать образ России-медведя в западном сообществе?

Հայ-պարթևական մերձեցումը: Տրդատ Արշակունի (52/66-76)

Պարթևական Վաղարշ Ա Արշակունի թագավորի օրոք Պարթևստանի և Մեծ Հայքի թագավորությունները փոխադարձ քայլեր ձեռնարկեցին մերձենալու և սերտ բարեկամություն հաստատելու ուղղությամբ: Հայոց ավագանին համաձայնեց պարթևական թագավորի եղբայր Տրդատին ճանաչել հայոց թագավոր:

Վաղարշ արքան և նրա եղբայր Տրդատը մեծ բանակով մուտք են գործում Հայաստան և հայկական ուժերի օգնությամբ գրավում թագավորության մայրաքաղաք Արտաշատը և վաճառաշահ քաղաք Տիգրանակերտը: Երկու տարի անց Տրդատը հայ ավագանու օգնությամբ հաստատվում է հայոց գահին, իսկ հռոմեացիների օգնությամբ Մեծ Հայքում հաստատված վրաց արքայազն Հռադամիզդը դիմում է փախուստի և շատ չանցած մահապատժի ենթարկվում իր իսկ հոր կողմից:

Տրդատի հայոց գահ բարձրանալով՝ հռոմեա-պարթևական մրցակցությունն ավելի խորացավ, և շուտով տասնամյա պատերազմ սկսվեց հռոմեացիների և պարթևա-հայկական զորքերի միջև:

Պատերազմը, որ սկզբում դանդաղ էր ընթանում, 58 թ. թևակոխեց ակտիվ գործողությունների փուլ: Պատերազմի հինգերորդ տարում հռոմեական զորավար Կորբուլոնը գրավեց Արտաշատը: Հայ-պարթևական զորքերը համառ դիմադրությունից հետո նահանջեցին պարթևական տիրույթներ: Կորբուլոնը՝ գարնանը պատրաստվելով շարժվել Տիգրանակերտ, հրամայեց ավերել Արտաշատը՝ պատճառաբանելով, թե զորքերի սակավության պատճառով չի կարող կայազոր թողնել այնտեղ: Մայրաքաղաքի ավերումը պայմանավորված էր նրանով, որ հռոմեացիները պարզապես սարսափում էին այն մտքից, որ Արտաշատն իր հզոր ամրություններով կարող է հայտնվել հայկական զորքերի ձեռքում:

Հռոմեացիները տիրացան նաև Տիգրանակերտին և կրկին հայոց գահ բարձրացրին օտարազգի թագավորի: Հայերն ու պարթևները չհանդուրժեցին այդ, և Վաղարշն իր բոլոր զորքերով շտապեց Հայաստան: Սկսվեցին բանակցությունները, որոնց արդյունքում որոշվեց Մեծ Հայքից դուրս բերել թե’ պարթևական և թե’ հռոմեական զորքերը: Ելնելով հռոմեա-պարթևական այդ համաձայնությունից՝ Վաղարշը դեսպանություն ուղարկեց Հռոմ՝ խնդրելով Ներոն կայսրին իր եղբայր Տրդատին ճանաչել հայոց թագավոր: Կայսրը, ձեռք բերված համաձայնությունը խիստ անպատվաբեր համարելով Հռոմի համար, մերժեց Տրդատին հեռակա թագադրելու առաջարկը: Եվ քանի որ Կորբուլոնը պաշտպանում էր Եփրատի ամրացված շրջանը, Հայաստան ուղարկվեց Պետոս զորավարի գլխավորությամբ մի նոր բանակ: Վերջինս գոռոզ և պատերազմական գործում ոչ հմուտ անձնավորություն էր: Նրան թվում էր, թե հեշտությամբ կարող է հաղթել հայերին և պարթևներին: Նա անգամ սահմանային մի քանի բերդեր գրավելուց հետո Հռոմ զեկույց ուղարկեց, թե Հայաստանը նվաճված է: Նրա ինքնավստահությունն այնքան մեծ էր, որ նույնիսկ հարկ չէր համարում բանակի շուրջը պարեկություն հաստատել:

62 թ. պարթևա-հայկական զորքերը Վաղարշի և Տրդատի գլխավորությամբ պատերազմական գործողություններ սկսեցին հռոմեացիների դեմ: Հաջողության չհասնելով Եփրատի ափերին՝ Վաղարշն իր զորքերով միացավ Տրդատի հայ-պարթևական ուժերին: Հայ-պարթևական բանակները նույն թվականին փայլուն հաղթանակի հասան Պետոսի բանակի նկատմամբ Հռանդեա (Եռանդ) կոչվող վայրում: Հռոմեական բանակի անպարտելի համարվող զինվորները ենթարկվեցին տարբեր նվաստացումների և ստիպված եղան անցնել «լծի» տակով՝ թշնամուն հանձնելով իրենց զենքերը: Անարգանքի «լուծը» երեք նիզակից էր կազմված, որի տակով սողալով ստիպված էին անցնել հռոմեացի գոռոզ զինվորները: Այդպիսի անարգանքի չէին ենթարկվել հռոմեացի զինվորները վաղուց ի վեր: Հռոմի պարտությունն ակնհայտ էր: Պետոսի զորաբանակները լքեցին Հայաստանը և արագորեն տեղափոխվեցին կայսրության տարածք: Վաղարշը կրկին դեսպանություն ուղարկեց Հռոմ, պահանջելով իր եղբայր Տրդատին ճանաչել Հայոց թագավոր: Ներոնն էլ պատրաստ էր այդ ճանաչելու՝ պայմանով, որ Տրդատն անձամբ գա Հռոմ և իր ձեռքից ստանա հայոց թագը: Ներոնն այդ ճանապարհով կամենում էր ինչ-որ չափով վերականգնել կայսրության խարխլված հեղինակությունն Արևելքում: Ավելին, այդ քայլով Հռոմն ուզում էր ցույց տալ, որ ոչ թե իր կրած պարտության պատճառով, այլ կայսեր հանդես բերած մեծահոգության շնորհիվ է Տրդատն ստանում հայոց գահը: Միաժամանակ Կորբուլոնը հրաման ստացավ արշավել պարթևների դեմ՝ հրահանգ ունենալով կրկին հորդորել Տրդատին գալ Հռոմ և հայոց գահը ստանալ Ներոնի ձեռքից: Հայոց ավագանին և պարթևական արքունիքը՝ կայսեր առաջարկը իրավացիորեն դիտելով որպես իրենց հաղթանակ, համաձայնեցին Ներոնի առաջարկին: Տրդատը 65 թ. 3000-անոց թիկնախմբով, որի մեջ էին նրա ընտանիքը, բազմաթիվ հայ և պարթև մեծամեծ իշխաններ, ճանապարհ ընկավ Հռոմ և կայսերը հանդիպեց Նեապոլիսում: Հայոց թագավորի պատվին կազմակերպվեցին զանազան հանդեսներ, կրկեսային ներկայացումներ, գազանամարտեր: Շատ չանցած Տրդատը Հռոմի ֆորումում թագադրվեց Ներոնի կողմից և Հայաստան վերադարձավ որպես օրինական թագավոր: Կայսրը Արտաշատը վերականգնելու համար, որն ավերվել էր հռոմեացիների կողմից, մեծ գումար նվիրեց և արհեստավորներ տրամադրեց Տրդատ արքային: Տրդատ Ա-ով սկիզբ դրվեց Արշակունիևերի կրտսեր ճյուղի իշխանությանը Մեծ Հայքում:

Տրդատի հետագա գործունեության մասին սուղ տեղեկություններ են պահպանվել: Հայտնի է, որ նրա օրոք նշանակալից շինարարություն է իրականացվել, որի արդյունքում ոչ միայն վերականգնվել է Արտաշատը, որը հայոց թագավորը դիվանագիտորեն կոչել է Ներոնեա, այլև կառուցապատվել են երկրի այլ շրջանները: Հատկապես մեծ շինարարություն ծավալվեց Գառնիում, որի մասին հավաստում է Տրդատի՝ Գառնիում թողած հունարեն արձանագրությունը. «Հելիոս (արև) Տիրիդատես (Տրդատ) թագավոր Մեծ Հայքի, թագավորելով իբրև դեսպոտ (վեհապետ) կառուցեց պայծառափայլ թագուհու համար 11-րդ տարում (75 թ.) իր թագավորության»: Ամրոցը հիմնովին վերակառուցվեց, վեր խոյացան ամրոցի հզոր պարիսպները, հեթանոսական տաճարը և մյուս կառույցները: Հատկապես նշանավոր է Գառնիի հեթանոսական տաճարը, որը հանդիսանում է հայկական, հելլենիստական և հռոմեական ճարտարապետության ներդաշնակ համակցություն:

Հայտնի է նաև, որ Տրդատ Ա-ն մի շարք պատերազմներ է մղել, հատկապես Հյուսիսային Կովկասից Այսրկովկաս ներխուժած ալանական ցեղերի դեմ: Թշնամու դեմ կռվում Տրդատը մահացու վտանգի է ենթարկվում, երբ թշնամիներից մեկի նետած օղապարանը փաթաթվում է նրա ուսից մինչև աջ կողմի անութը: Բայց նա իրեն չի կորցնում և, սրով կտրելով պարանը, հաղթական ավարտի է հասցնում ճակատամարտը:

Տրդատը՝ պատկանելով պարթև Արշակունի արքայատոհմին, բնականաբար պետք է հետևեր պարթևական արքունիքի և ցեղային սովորույթներին ու բարքերին: Նրա հետ Մեծ Հայք եկան նշանակալից թվով պարթև ազնվականներ, որոնք զգալիորեն նպաստեցին պարթևական մշակույթի և ազդեցության տարածմանը Հայաստանում: Սակայն Հայաստանում Արտաշիսյանների օրոք հայկական տեղական ավանդույթներն այնքան խոր արմատներ էին ձգել, որ պարթևազգի իշխողները, սկսած հենց Տրդատ Ա-ից, բռնում են հայացման ճանապարհը: Այդ գործընթացն սկզբում դանդաղ էր ընթանում, քանի որ հռոմեա-պարթևական պայմանագրով Մեծ Հայքում պարթև Արշակունիների իշխանությունը ժառանգական չէր: Պարթևները հայոց արքայի մահից հետո ներկայացնում էին նոր գահակալի թեկնածությունը, որը հաստատվելու էր հռոմեացիների կողմից: Կողմերը չէին հարգում իրենց պարտավորությունները, որը հաճախ հանգեցնում էր պատերազմների: Իր հերթին Մեծ Հայքի Արշակունի թագավորները լուրջ քայլեր էին ձեռնարկում իրենց իշխանությունը ժառանգական դարձնելու ուղղությամբ: Նրանց իշխանությունը ժառանգական դարձավ II դարի վերջերից, որի շնորհիվ նրանք՝ խնամիական ու այլ կապերով կապվելով հայոց թագավորության ավագանու հետ, արագորեն հայացան: Արշակունիներն ընդունեցին հայկական բարքերն ու սովորությունները և իրենց վարած ներքին ու արտաքին քաղաքականությամբ ցույց տվեցին, որ իսկական հայ թագավորներ են:

Հայ ժողովուրդը ջերմորեն ընդունեց Տրդատ Ա-ի իշխանությունը, նրան անվանեց Արտաշես՝ դարձնելով նրան, որպես հարազատ թագավորի, իր երգերի սիրելի հերոսներից մեկը:

Ամանորյա ուտեստ

Հին ժամանակներում մարդիկ Ամանորին պատրաստել և դրել են տարբեր ուտեստներ օրինակ խոզի բուդ, աղցանների տեսակներ և այլն։Մարդանց հաճույքը Ամանորի վերաբերյալ տարբեր են և նույպես մտածելակերպը,իսկ ես շատ եմ սիրում Ամանորի խանդավառությունները։

Я не желаю нечего в этом году

Я не желаю нечего в этом году потому что в 2020 было слишком много плохих ситуаций и совпадений . Коронавирус плюс война плохая экономика и много чего ещё из ряда вон выходящих . Поэтому в новом 2021 году я не могу желать или ждать чего-то хорошего а плохого я никогда не пожелаю )))